Poniżej znajdują się odmiany brzoskwiń występujących w naszym sadzie
Harnaś
Jest to krzyżówka odmian Cresthaven i Harbinger. Ta kanadyjska odmiana zasłużenie cieszy się dobrą opinią. Jej owoce dojrzewające w końcu lipca lub na początku sierpnia, łatwo znajdują nabywców. Są atrakcyjne, pięknie wybarwione, średniej wielkości do dużych. Jeśli przeprowadza się przerzedzanie, często osiągają masę 150 - 180 g. Pestka jest półodstająca, z małą tendencją do pękania. Miąższ złocisto-żółty, jędrny, soczysty i bardzo smaczny. Skórka średnio omszona i mocna. Owoce dobrze znoszą transport. Drzewo rośnie silnie, jest wytrzymałe na mróz; dość odporne są również pąki kwiatowe. Na choroby jest średnio podatne. Odmiana wymaga intensywnego cięcia i nawożenia.
Harrow Beauty
Jest to krzyżówka odmian Cresthaven i Harken wprowadzona do uprawy przez kanadyjską Stację Badawczą Harrow (Ontario) w 1983 roku. Jej owoce dojrzewają około 10 września. Są bardzo atrakcyjne, złocistożółte pokryte czerwonym, kropkowanym rumieńcem. Miąższ jędrny, zwięzły, soczysty i bardzo smaczny, lekko zaczerwieniony przy pestce.
Drzewo rośnie średnio silnie, tworząc luźną, niezagęszczoną koronę. Jest to odmiana mało podatna na brunatną zgniliznę. Ponieważ wykazuje wyraźną skłonność do obfitego zawiązywania owoców, konieczne jest przerzedzanie zawiązków. Twórcy odmiany przedstawiają ją jako wytrzymałą na mróz.
Inka
Jest to po Iskrze druga polska odmiana wyhodowana w Instytucie Sadownictwa i Kwiaciarstwa, do Rejestru wpisana również w 1994 roku. Jej autorami są Jakubowski, Wojniakiewicz i Zagaja. Ma bardzo ładne, duże owoce, dojrzewające w końcu sierpnia. Osiągają one masę 150-160 g, a często ponad 200 g. Dzięki temu, że z natury są one duże, Inka nie wymaga tak intensywnego przerzedzania zawiązków jak na przykład Reliance. Ładnie wybarwione owoce mają miąższ żółtokremowy, lekko zaczerwieniony przy pestce, średnio zwięzły, bardzo soczysty i smaczny. Jest to odmiana deserowa, doskonale również nadająca się na przetwory. Drzewo rośnie silnie, pędy wyrastają pod szerokimi kątami, tworząc regularną, kulistą koronę. Zimy znosi dobrze, drewno ma dość wytrzymałe na mróz, a pąki kwiatowe - średnio. Wymaga szczególnej uwagi przy wyborze miejsca sadzenia. Po ciężkich zimach drzewo stosunkowo łatwo regeneruje uszkodzenia. Podobnie jak w przypadku innych odmian średnio późno dojrzewających owoce Inki nie mają skłonności do pękania pestek.
Iskra
Charakteryzuje się dużą wytrzymałością drewna na mróz. Cecha ta jest niezaprzeczalną zaletą odmiany. Pąki kwiatowe są na mróz dość wytrzymałe, a na wiosenne przymrozki - średnio. Drzewo rośnie silnie, konary tworzą dość ostre kąty rozwidleń, dlatego trzeba umiejętnie formować i ciąć koronę. "Iskra" jest odmianą bardzo plenną, w sprzyjających latach wymaga szczególnie dokładnego przerzedzania zawiązków. Bez wykonania tego zabiegu owoce będą zbyt małe i nie dość atrakcyjne. Jest to godna polecenia odmiana deserowa i na przetwory. Polska odmiana, wyhodowana przez Jakubowskiego i Zagaję w Instytu¬ie Sadownictwa i Kwiaciarstwa w Skierniewicach, wpisana do Rejestru Odmian w 1994 roku. Jest odmianą licencjonowaną. Owoce jej dojrzewają między 20 a 25 sierpnia. Są duże (średnia ich masa przekracza 120 g), dość regularnego kształtu, z lekko guzowatą powierzchnią. Wybarwiają się bardzo łatwo, czasami mogą nawet być zbyt ciemne (zwłaszcza owoce niewyrośnięte). Bardzo dobrze znoszą transport, jednak nie zebrane w porę szybko przejrzewają i opadają z drzewa.
Redhaven
Odmiana ta została wyselekcjonowana w latach 30. w Stanach Zjednoczonych. Jako pierwsza przełamała ona dominację odmiany Elberta, która od początku XX wieku zajmowała czołową pozycję wśród uprawianych brzoskwiń. Do lat 40. naszego wieku panowało przekonanie, że owoce brzoskwini powinny być złotożółte z rumieńcem na 1/4 powierzchni. Jednak Redhaven, ze swoim czerwonym zabarwieniem obejmującym prawie całą skórkę, w krótkim czasie zawojowała świat.
Owoce wyrastają duże (do 160 g), kuliste, o powierzchni lekko guzowatej, czasem z małym czubkiem. Dojrzewają między 15 a 22 sierpnia. Złocistożółta skórka prawie w całości pokryta jest intensywnym, jaskrawoczerwonym, marmurkowato-kropkowanym rumieńcem. Jest mocna, średniej grubości. umiarkowanie omszona, dość trudno jednak odchodzi od miąższu. Owoce wybarwiają się bardzo wcześnie, dlatego czasami trudno jest ustalić termin zbioru. Zrywane wcześniej dobrze znoszą transport i nie przejrzewają zbyt szybko. Jędrny, słabo włóknisty miąższ, dobrze odstający od pestki jest bardzo soczysty i smaczny. Owoce są wybitnie deserowe, ale również doskonale nadają się na przetwory, gdyż ich miąższ nie utlenia się zbyt szybko i nie mięknie. Redhaven ma opinię jednej z najsmaczniejszych odmian.
Drzewo rośnie silnie, tworzy kulistą, mocno zagęszczoną koronę, bezwzględnie wymagającą prześwietlania. Wadą odmiany jest stosunkowo duża podatność na kędzierzawość liści, trzeba więc pamiętać o starannym wykonywaniu zabiegów ochrony przed tą chorobą. Na korzyść drzew Redhaven przemawia zaś to, że mają dużą zdolność do regeneracji uszkodzeń. Wcześnie wchodzą w okres owocowania, plonują regularnie i obficie, stąd konieczne jest wczesne i zdecydowane przerzedzanie zawiązków. Redhaven to odmiana wymagająca gleb żyznych, obficie nawożonych, szczególnie potasem.
Reliance
Owoce tej północnoamerykańskiej odmiany znane są w całej Polsce. Dojrzewają między 15 a 20 sierpnia. Niestety, nie są najładniejsze. Przeciętnie osiągają masę 80-130 g. ale jeśli przeprowadzi się przerzedzanie zawiązków, z łatwością dorastają do 200 g. Wtedy też mniej widoczny jest nierównomierny rozwój obu ich połówek. Charakterystyczne, nierówne „policzki" są wyraźnie widoczne u owoców mniejszych. Reliance pod względem smaku owoców nie wyróżnia się. Jest to odmiana deserowa i przemysłowa, doskonale nadająca się na mrożonki, przeciery i jako surowiec konserwowy.
Royalvee
Jest to cenna odmiana kanadyjska, wyróżniająca się wczesnym i obfitym plonowaniem. Owoce jej dojrzewają między 8 a 15 sierpnia. Są kuliste, średniej wielkości (przeciętna masa 1 owocu to 80-120 g), jasnopomarańczowe, w dużej części pokryte ładnym, jaskrawoczerwonym, marmurkowatym rumieńcem. Miąższ żółty, bardzo soczysty, słodko-kwaskowaty i smaczny, częściowo odstający od pestki. Brzoskwinie Royalvee doskonale nadają się na przetwory, ponieważ ich miąższ nie ciemnieje. Zupełnie dobrze znoszą transport na krótsze odległości. Drzewo rośnie średnio silnie, tworząc wzniesioną, silnie zagęszczoną koronę. Wymaga intensywnego, regularnego cięcia i przerzedzania zawiązków, ponieważ ma skłonność do obfitego zawiązywania owoców, nawet w mało sprzyjających warunkach. Kwitnie średnio wcześnie, ale długo, dzięki czemu wiosenne przymrozki nie obniżają plonowania. Jeżeli wystąpią, to uszkodzą tylko te kwiaty, które są właśnie rozwinięte. Po ustąpieniu przymrozków pozostała część pąków kwiatowych rozwija się normalnie i zawiązują się owoce. Odmiana ta jest dość wytrzymała na mróz i mało wrażliwa na raka.
T2
To robocza nazwa twardki, której obficie zawiązujące się owoce wyrastają nieco mniejsze niż u odmiany Vulcan, a zbierane są prawie w tym samym czasie. Lekko wydłużone pomarańczowożóite twardki w dużej części pokrywa czerwony rozmyty rumieniec. Miąższ jest ciemnożółty, niewłóknisty, soczysty i bardzo smaczny Bardzo plenne drzewo rośnie średnio silnie, ale konary wyrastają pod dość ostrymi kątami. Jest mało podatne na raka ale wrażliwe na brunatną zgniliznę.
Velvet
Pochodzi z kontynentu północnoamerykańskiego, z kanadyjskiej prowincji Ontario. Jej owoce dojrzewają między 20 a 25 sierpnia. Są ładne, kuliste i nieco spłaszczone. Jasnopomarańczową skórkę pokrywa czerwony, rozmyty rumieniec. Smaczny, soczysty, słodko-kwaskowaty i aromatyczny miąższ dość dobrze odchodzi od pestki.
Owoce deserowe, nadają się też na przetwory.
Drzewo rośnie umiarkowanie silnie, tworząc kulistą, średniej wielkości koronę. Wymaga intensywnego cięcia, szczególnie po okresie obfitego plonowania. Północnoamerykańscy sadownicy uważają tę odmianę za jedną z bardziej wytrzymałych na mróz. Podobną opinię ma ona w Europie. Plonuje corocznie i obficie. Nawet w mniej sprzyjających warunkach klimatycznych jest w stanie dobrze zaowocować. Jeśli w trakcie kwitnienia i zawiązywania owoców pogoda jest sprzyjająca, a zima była lekka, jej możliwości objawiają się w całej pełni. Wtedy konieczne jest silne, szczegółowe przerzedzanie zawiązków. Odmiana ta wymaga starannej ochrony przed rakiem i brunatną zgnilizną oraz obfitego nawożenia, szczególnie potasem.
Vinegold
Twardka ta rodzi brzoskwinie duże, dojrzewające 2-3 dni później niż owoce odmian Vulcan i T2. Mają one regularny kształt z wyraźną bruzdą, są jasne, złotożółte, w połowie pokryte pomarańczowoczerwonym rumieńcem. Miąższ o zabarwieniu ciemnożółtym, jest zwarty, soczysty i bardzo smaczny. Drzewo rośnie średnio silnie, tworząc łatwe do formowania, szerokie korony. Jest dość odporne na mróz i średnio podatne na raka.
ODMIANY NEKTARYN
Poniżej znajdują się odmiany nektaryn występujących w naszym sadzie
Harblaze
Jest to odmiana kanadyjska. Jej owoce dojrzewają w drugiej połowie sierpnia. Są bardzo atrakcyjne, średnie do dużych, okrągławe, o skórce prawie w całości pokrytej wyraźnym, czerwonym rumieńcem. Miąższ jest jędrny, żółty, soczysty, słodko-kwaskowaty odchodzący od pestki. W niektóre lata pestki i miąższ mogą pękać. Drzewo rośnie średnio silnie, jest tolerancyjne na raka i dość odporne na brunatną zgniliznę, o przeciętnej wytrzymałości na mróz.
Harko
Jest to kolejna odmiana hodowli kanadyjskiej, dość dobrze u nas znana, ostatnio zamieszczona w Rejestrze Odmian. Owoce jej dojrzewają w tym samym czasie albo 2 dni przed odmianą Harblaze. Są kuliste i regularne, średniej wielkości, o skórce zielonkawożółtej, prawie w całości pokrytej intensywnym, czerwonofioletowym rumieńcem. Miąższ jest średnio jędrny, żółty, soczysty, nieco włóknisty i smaczny, w połowie odstający od pestki. Drzewo bardzo plenne, rośnie silnie i jest dość odporne na choroby, w tym również na brunatną zgniliznę i raka, charakteryzuje się stosunkowo dużą wytrzymałością na mróz. Również pąki są dość odporne na niską temperaturę, kwiaty zaś z reguły unikają uszkodzeń przymrozkowych, gdyż rozwijają się późno.
Jest to krzyżówka odmian Cresthaven i Harbinger. Ta kanadyjska odmiana zasłużenie cieszy się dobrą opinią. Jej owoce dojrzewające w końcu lipca lub na początku sierpnia, łatwo znajdują nabywców. Są atrakcyjne, pięknie wybarwione, średniej wielkości do dużych. Jeśli przeprowadza się przerzedzanie, często osiągają masę 150 - 180 g. Pestka jest półodstająca, z małą tendencją do pękania. Miąższ złocisto-żółty, jędrny, soczysty i bardzo smaczny. Skórka średnio omszona i mocna. Owoce dobrze znoszą transport. 
Jest to krzyżówka odmian Cresthaven i Harken wprowadzona do uprawy przez kanadyjską Stację Badawczą Harrow (Ontario) w 1983 roku. Jej owoce dojrzewają około 10 września. Są bardzo atrakcyjne, złocistożółte pokryte czerwonym, kropkowanym rumieńcem. Miąższ jędrny, zwięzły, soczysty i bardzo smaczny, lekko zaczerwieniony przy pestce.
Jest to po Iskrze druga polska odmiana wyhodowana w Instytucie Sadownictwa i Kwiaciarstwa, do Rejestru wpisana również w 1994 roku. Jej autorami są Jakubowski, Wojniakiewicz i Zagaja. Ma bardzo ładne, duże owoce, dojrzewające w końcu sierpnia. Osiągają one masę 150-160 g, a często ponad 200 g. Dzięki temu, że z natury są one duże, Inka nie wymaga tak intensywnego przerzedzania zawiązków jak na przykład Reliance. Ładnie wybarwione owoce mają miąższ żółtokremowy, lekko zaczerwieniony przy pestce, średnio zwięzły, bardzo soczysty i smaczny. Jest to odmiana deserowa, doskonale również nadająca się na przetwory. Drzewo rośnie silnie, pędy wyrastają pod szerokimi kątami, tworząc regularną, kulistą koronę. Zimy znosi dobrze, drewno ma dość wytrzymałe na mróz, a pąki kwiatowe - średnio. Wymaga szczególnej uwagi przy wyborze miejsca sadzenia. Po ciężkich zimach drzewo stosunkowo łatwo regeneruje uszkodzenia. Podobnie jak w przypadku innych odmian średnio późno dojrzewających owoce Inki nie mają skłonności do pękania pestek.
Charakteryzuje się dużą wytrzymałością drewna na mróz. Cecha ta jest niezaprzeczalną zaletą odmiany. Pąki kwiatowe są na mróz dość wytrzymałe, a na wiosenne przymrozki - średnio. Drzewo rośnie silnie, konary tworzą dość ostre kąty rozwidleń, dlatego trzeba umiejętnie formować i ciąć koronę. "Iskra" jest odmianą bardzo plenną, w sprzyjających latach wymaga szczególnie dokładnego przerzedzania zawiązków. Bez wykonania tego zabiegu owoce będą zbyt małe i nie dość atrakcyjne. Jest to godna polecenia odmiana deserowa i na przetwory. Polska odmiana, wyhodowana przez Jakubowskiego i Zagaję w Instytu¬ie Sadownictwa i Kwiaciarstwa w Skierniewicach, wpisana do Rejestru Odmian w 1994 roku. Jest odmianą licencjonowaną. Owoce jej dojrzewają między 20 a 25 sierpnia. Są duże (średnia ich masa przekracza 120 g), dość regularnego kształtu, z lekko guzowatą powierzchnią. Wybarwiają się bardzo łatwo, czasami mogą nawet być zbyt ciemne (zwłaszcza owoce niewyrośnięte). Bardzo dobrze znoszą transport, jednak nie zebrane w porę szybko przejrzewają i opadają z drzewa.
Odmiana ta została wyselekcjonowana w latach 30. w Stanach Zjednoczonych. Jako pierwsza przełamała ona dominację odmiany Elberta, która od początku XX wieku zajmowała czołową pozycję wśród uprawianych brzoskwiń. Do lat 40. naszego wieku panowało przekonanie, że owoce brzoskwini powinny być złotożółte z rumieńcem na 1/4 powierzchni. Jednak Redhaven, ze swoim czerwonym zabarwieniem obejmującym prawie całą skórkę, w krótkim czasie zawojowała świat.
Owoce tej północnoamerykańskiej odmiany znane są w całej Polsce. Dojrzewają między 15 a 20 sierpnia. Niestety, nie są najładniejsze. Przeciętnie osiągają masę 80-130 g. ale jeśli przeprowadzi się przerzedzanie zawiązków, z łatwością dorastają do 200 g. Wtedy też mniej widoczny jest nierównomierny rozwój obu ich połówek. Charakterystyczne, nierówne „policzki" są wyraźnie widoczne u owoców mniejszych. Reliance pod względem smaku owoców nie wyróżnia się. Jest to odmiana deserowa i przemysłowa, doskonale nadająca się na mrożonki, przeciery i jako surowiec konserwowy.
Jest to cenna odmiana kanadyjska, wyróżniająca się wczesnym i obfitym plonowaniem. Owoce jej dojrzewają między 8 a 15 sierpnia. Są kuliste, średniej wielkości (przeciętna masa 1 owocu to 80-120 g), jasnopomarańczowe, w dużej części pokryte ładnym, jaskrawoczerwonym, marmurkowatym rumieńcem. Miąższ żółty, bardzo soczysty, słodko-kwaskowaty i smaczny, częściowo odstający od pestki. Brzoskwinie Royalvee doskonale nadają się na przetwory, ponieważ ich miąższ nie ciemnieje. Zupełnie dobrze znoszą transport na krótsze odległości. Drzewo rośnie średnio silnie, tworząc wzniesioną, silnie zagęszczoną koronę. Wymaga intensywnego, regularnego cięcia i przerzedzania zawiązków, ponieważ ma skłonność do obfitego zawiązywania owoców, nawet w mało sprzyjających warunkach. Kwitnie średnio wcześnie, ale długo, dzięki czemu wiosenne przymrozki nie obniżają plonowania. Jeżeli wystąpią, to uszkodzą tylko te kwiaty, które są właśnie rozwinięte. Po ustąpieniu przymrozków pozostała część pąków kwiatowych rozwija się normalnie i zawiązują się owoce. Odmiana ta jest dość wytrzymała na mróz i mało wrażliwa na raka.
To robocza nazwa twardki, której obficie zawiązujące się owoce wyrastają nieco mniejsze niż u odmiany Vulcan, a zbierane są prawie w tym samym czasie. Lekko wydłużone pomarańczowożóite twardki w dużej części pokrywa czerwony rozmyty rumieniec. Miąższ jest ciemnożółty, niewłóknisty, soczysty i bardzo smaczny Bardzo plenne drzewo rośnie średnio silnie, ale konary wyrastają pod dość ostrymi kątami. Jest mało podatne na raka ale wrażliwe na brunatną zgniliznę.
Pochodzi z kontynentu północnoamerykańskiego, z kanadyjskiej prowincji Ontario. Jej owoce dojrzewają między 20 a 25 sierpnia. 
Twardka ta rodzi brzoskwinie duże, dojrzewające 2-3 dni później niż owoce odmian Vulcan i T2. Mają one regularny kształt z wyraźną bruzdą, są jasne, złotożółte, w połowie pokryte pomarańczowoczerwonym rumieńcem. Miąższ o zabarwieniu ciemnożółtym, jest zwarty, soczysty i bardzo smaczny. Drzewo rośnie średnio silnie, tworząc łatwe do formowania, szerokie korony. Jest dość odporne na mróz i średnio podatne na raka.
Jest to odmiana kanadyjska. Jej owoce dojrzewają w drugiej połowie sierpnia. Są bardzo atrakcyjne, średnie do dużych, okrągławe, o skórce prawie w całości pokrytej wyraźnym, czerwonym rumieńcem. Miąższ jest jędrny, żółty, soczysty, słodko-kwaskowaty odchodzący od pestki. W niektóre lata pestki i miąższ mogą pękać. Drzewo rośnie średnio silnie, jest tolerancyjne na raka i dość odporne na brunatną zgniliznę, o przeciętnej wytrzymałości na mróz.
Jest to kolejna odmiana hodowli kanadyjskiej, dość dobrze u nas znana, ostatnio zamieszczona w Rejestrze Odmian. Owoce jej dojrzewają w tym samym czasie albo 2 dni przed odmianą Harblaze. Są kuliste i regularne, średniej wielkości, o skórce zielonkawożółtej, prawie w całości pokrytej intensywnym, czerwonofioletowym rumieńcem. Miąższ jest średnio jędrny, żółty, soczysty, nieco włóknisty i smaczny, w połowie odstający od pestki. Drzewo bardzo plenne, rośnie silnie i jest dość odporne na choroby, w tym również na brunatną zgniliznę i raka, charakteryzuje się stosunkowo dużą wytrzymałością na mróz. Również pąki są dość odporne na niską temperaturę, kwiaty zaś z reguły unikają uszkodzeń przymrozkowych, gdyż rozwijają się późno.
